وبلاگ شخصی کیارش ملکی



خوب کتابی که امروز می‌خوام براتون معرفی کنم، اولین کتاب به زبان فارسی در حوزه کراس ترینینگ هستش. که توسظ همکارانم زیر نظر پویا کتاب از انتشارات مبانی به چاپ رسید.

 

 

این اثر به صورت 3 کتاب در قالب یک کتاب طراحی شده که از  150 واد یا همان برنامه تمرینی روزانه  برتر کراس ترینیگ هستش.

 

 

توضیحات بیشتر رو می‌تونید از سایت انتشارات مبانی به دست بیارید و در صورتی که مورد پسندتون بود به صورت آنلاین خرید کنید.

 

کراس ترینینگ می تواند یکی از بهترین راه های رسیدن به تناسب اندام و افزایش آمادگی جسمانی و سلامتی برای شما باشد. که از یک سری حرکات متنوع وزنه برداری، ژیمناستیک، دو و غیره تشکیل شده که به با شدت بالا انجام می شود. شما می توانید در حین انجام این تمرینات پیشرفت خود را اندازه گیری کنید

 

 

 

لینک کتاب:

https://pubmabani.ir/product/%d9%85%d8%ac%d9%85%d9%88%d8%b9%d9%87-%da%a9%d8%aa%d8%a7%d8%a8%e2%80%8c%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%aa%d9%85%d8%b1%db%8c%d9%86%d8%a7%d8%aa-%da%a9%d8%b1%d8%a7%d8%b3-%d8%aa%d8%b1%db%8c%d9%86%db%8c%d9%86%da%af/

 

 


یک قاچ کتاب


میان کسی که خیال بافی می‌کند و کسی که از قوه تخیل و تصویر پردازی‌اش استفاده می‌کند،چه تفاوتی وجود دارد؟

پاسخ این پرسش به وجود یا نبود احساس تعهد و مسولیت پذیری وابسته است.یکی مهندس از قوه تخیلش برای طراحی و خلق ایده‌هایش استفاده می‌کند.وقتی خیال بافی می‌کنید،هیچ تعهدی نمی‌دهید که حتما خیال‌هایتان را عملی‌ کنید.در مقابل، وقتی هدفی را تجسم و تصور می‌کنید،

به خودتان تعهد می‌دهید که حتما آن را محقق سازید و همین طور هم می‌شود.


تمایز میان این دو، داشتن یا نداشتن حس تعهد و مسوولیت پذیری است. در حقیقت، نوشتن اهداف سبب می‌شود از خواب و خیال برخیزید و خودتان را به تحقق اثآن متعهد کنید.

هدف نویسی نوعی کار فیزیکی است و به همین خاطر بیشتر مردم این را نمی‌کنند.به نظر من، این کار در تحقیق اهدافتان تاثیری خارق‌العاده دارد، چون شما را به تحقق آن موظف می‌سازد.


اگر آرزوهایتان را بنویسید و حتی اگر بعدا آن را فراموش کنید، کاملا نا‌آگاهانه محقق خواهد شد.


بخشی از کتاب بنویسید تا اتفاق بیفتد.


چطور  از باشگاه رفتن لذت ببریم؟


قطعا تجربه این رو داریم که مدت‌ها در باشگاهی ثبت‌نام کردیم و بعد از چند ماه ادامه ندادیم،خوب این  در ایران از لحاض مالی به شما هزینه‌ای نخواهد داشت (چون در ایران اکثرا ماهانه هزینه اشتراک پرداخت شده،اما در سایر کشور‌ها شما ااما باید مدت زمان مشخصی این اشتراک را پرداخت کنید،۶ ماه،۱ سال و.)

اما همین شروع کردن و دست کشیدن قطعا در روح و روان شما تاثیر خواهد داشت.

با رعایت کردن موارد زیر قطعا انرژی و‌ انگیزه ببشتری خواهید داشت و از ورزش کردن در باشگاه لذت خواهید برد؛


۱-برنامه تمرینی متناسب با سبک زندگی خودتان داشته باشید:

وقتی شما در هفته درگیر کا‌رهای دیگری هستید ساعت کاری روز‌های کاری طبق همین برنامه باید برنامه تمرینی داشته باشید،مشخص کنید در هفته چند روز‌ می‌توانید به باشگاه بروید.


۲-اهداف کوتاه مدت و بلند مدت تدوین کنید:

کم کردن ۲۰ کیلو از‌ وزن در یک ماه هدفی است غیر معقول!

شما باید چشم اندازی داشته باشید که دقیقا چه اندامی می‌خواهید بسازید و‌طبق هدف‌تان، با  در نظر گرفتن شرایط جسمانی،مدت زمانی که هزینه می‌کنید هدف گذاری کنید.


۳-با یکی از دوستان‌تان تمرین کنید؛

محققان به این نتیجه رسیده‌اند که تمرین با یار‌ تمرینی در‌عملکرد شما تاثیر مثبتی خواهد داشت،باعث انگیزه شده و از تمرین خود بیشتر لذت خواهید برد.


۴-تمرینات خودرا پیگیری کنید؛

زمان های که حوصله تمرین ندارید به هدف‌تان نگاه کنید و به سمت باشگاه برید!


۵-برنامه تمرینی‌تان را به دقت انجام بدید؛

رعایت ترتیب حرکات،انتخاب وزن مناسب وزنه‌ها،استراحتت بین ست‌ها و حرکات تاثیر بسزای در پیشرفت شما خواهد داشت.


۶-هدفون‌تان را فراموش نکنید؛


تمرین با موزیک مورد علاقه‌تان  باعث می‌شود  لذت بیشتر از مدت زمانی 

که در باشگاه هستید ببرید و تاثیر موزیک بر عملکرد ورزشکاران سال‌هاست که با نتایج مثبت به اثبات رسیده‌است.


۷-از حرکات مورد علاقه‌تان که شما را به چالش بکشد در برنامه خود استفاده کنید؛


شاید در برنامه‌ شما حرکاتی باشد  که شما از انجام آن لذت کافی را نمیبرید، و یا به اندازه کافی شما را تحت فشار قرار‌ نمی‌دهد. این مورد با مربی‌تان م و همفکری کنید.


۸-روز تمرین‌های خود را در تقویم‌تان درج کنید؛

با انجام این کار به مغز خود آلارم یک جلسه مهم را دادید که باید انجام شود و امکاندغه‌دغه بسیاری از پدران و مادارن این است فرزندم را به چه ورزشی ببرم؟ که معمولا توسط اطرافیان و در جمع‌های خانوادگی به نتیجه گیری می‌رسند!


عموش میگه فوتبال، دایش میگه والیبال،اقدس خانوم میگه بسکتبال!


فرزندان شما دارای استعداد خاصی هستند که یکی از اصلی ترین وظیفه شما کشف این استعداد و راهنمایی فرزندتان است،اما چطور؟

تنها قد بلند یا دست‌های کشیده معیار کافی برای شروع یک رشته ورزشی نمی‌باشد.شاید جزو امتیازات مثبت به شما بیاید اما پارامتر‌های دیگری نیز دخالت دارند که در این مطلب به آن‌ها اشاره خواهم کرد؛


به گفته کارشناسان علوم ورزش شما بهترین سیستم پرورش کودکان در ورزش به صورت زیر می‌باشد؛۷-۹ سال ورزش های پایه ۹-۱۱  یادگیری ورزش تخصصی،۱۱-۱۵ سال شروع ورزش حرفه‌ای و شرکت در مسابقات ملی،۱۵-۱۹ تمرینات تخصصی و شرکت در رویداد‌های حرفه‌ای

که این ساختار با کشور ما سازگار نبوده چه بسا ورزشکارانی داشتیم که در ۱۹ سالگی قهرمان جهان شدند و در ۲۲ از‌ ورزش فاصله‌ گرفته‌اند.


ابتدا با هم‌به این توافق برسیم که فرزند شما قرار‌ نیست آرزوهای دست نیافته شما را بدست بیاورند،شما در ورزشی موفق نبودید و اسرار بر این که فرزندتان باید در آن رشته ستاره شود!


دقت کنید که هر‌رشته ورزشی یک سری نیاز‌های آناتومیکی، فیزویولوژیکی، و روحی روانی می‌خواهد  که ما به تنهای قادر به شناسایی  آن‌ها نیستیم.و نیاز‌ به متخصص مربوطه داریم.

خوب این متخصص را از کجا باید پیدا کنیم؟

که در مورد آن در مطلبی مفصل به عنوان انتخاب مربی صحبت خواهم کرد.

علم ورزش امروزه جزوه یکی‌ از علوم پیشرفته دنیا به حساب می‌آید.در این حوزه بحثی به نام استعداد یابی ورزشی وجود دارد که شما با استفاده از چند تست و آزمون می‌توانید در آینده ورزشی فرزندتان با انتخاب مسیر درست نقش بسزای داشته باشید.

چه استعداد‌های با ناآگاهی و راهنمایی غلط حیف و میل شدند


توصیه من به شما در هر شهری که هستید

با مربی ورزش فرزندتان صحبت کنید،معمولا مشاوران خوبی هستند.

در شهر خودتان به دنبال استعداد یاب ورزشی باشید

که این شخص با انجام تست های استاندارد اولویت های برای شما مشخص می‌کند که درصد موفقیت فرزند شما بسیار بالا خواهد بود.

پس از کشف استعداد فرزندتان به دنبال یک مربی خوب در آن رشته ورزشی باشید.


امیدوارم این مطلب کمکی برای شما کرده باشید تا به آینده فرزند خود کمی علمی تر و دقیق‌تر توجه کنید.

اگر تجربه‌ای در این مورد داشتید آن‌را با من در میان بگذارید.



بعضی وقت‌ها باید آخر داستان بایستیم و به اولش نگاه کنیم!‌ ‌

خیلی شکست خوردیم،خیلی روزهای سختی داشتیم،روزهای که فقط کلافگی بود و بس،حتی نمی‌دونستیم فردا می‌خواهیم چیکار کنیم!


دقیقا تو‌همین لحظه باید به خودمون نگاه کنیم! به جایگاهی که هستیم ببینیم از‌ کجا رسیدیم؟ چه روز و شب‌‌های سخت و تاریکی رو‌گذروندیم؟ پس همین لحظه با باید به خودمون افتخار کنیم‌‌ ‌

‌‌

به مسیر سختی که تا اینجا رسیدیم نگاه کنیم به اول راهی که شروع کردیم نگاه کنیم قطعا درک خواهیم کرد که تا الانش هم‌ چقدر کار بزرگی انجام دادیم ‌

یه نگاه به اول داستان زندگیت بنداز و یه نفس تازه و مسیرتو ادامه بده قطعا انرژی و دلیلی که تورو تا اینجا رسونده تا آخرش هم خواهد برد.


راستی ‍♂️ یادت نره یه موقع به خودت اعتماد کن


بنا به شغلم روزانه تو فرودگاه جوابگوی میانگین  ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ نفر مسافر شاید هم بیشتر هستم.

که اکثرا سوالات تکراری و خسته کننده بعضی وقتها  این حجم بی توجهی  عصبانی کننده‌است.

مسافری  که وارد فرودگاه میشه از مبدا خودش خبر داره اما مسئله اینه که تو خود فرودگاه به قدری سردرگم و کلافه می‌شوند با اینکه اگه کمی فقط کمی به تابلو های راهنما دقت کنند نیاز به سوال کردن هم ندارند ،اما این بی توجهی اغلب  باعث عصبانیت‌شان شده و بعضی اوقات به ما هم بی احترامی می‌کنند!!


چیزی که ذهن من و درگیر خودش کرد و وادار به نوشتن این مطلب همین بی توجهی‌‌ها ناتمام بود.


مسافرا به چند دسته تقسیم می‌شوند،

سری اول:کارت پرواز به دست از قبل شماره باجه‌ای که باید بارشان را تحویل دهند را آماده کرده و صرفا از شما شماره آن شرکت هواپیمایی یا شماره باجه را سوال می‌کنند،دلچست‌ترین نوع مسافر هم این‌ها هستند.


سری دوم:اسم شرکتی را باهاش پرواز دارند رو می‌دانند ولی کدام ترمینال وکجا باید برند و ازت سوال می‌کنند.


سری سوم:از عجیب‌ترین مسافران هستند

سوالات خیلی عجیب و‌غریبی ازت می‌کنند مثلا من الان کجا هستم؟منظورشان کدام ترمینال هستش!(این سوال در فرودگاه عین این هستش که شما در  تهران از اطرافیان سوال کنید کدام شهر ایران هستد؟)

نه می‌دانند کجا هستند صرفا می‌دانند کجا قرار است برند باز هم قابل درک هستند شاید اصلا پرواز نکردند و شاید اولین بار است که اینجا حضور دارند.


دسته‌ای که برای من خیلی عجیب هستند

انسان‌های که کارت پرواز به دست

کارتی شامل تمام اطلاعات لازم(ساعت پرواز،شماره پرواز،گیت)و باز هم در وسط فرودگاه آواره وار از شما سوال می‌کنند که کدام گیت باید بروند!!!! رو اعصاب‌ترین نوع سوال!


یک سری دیگر زیر تابلوی که ایستاده‌ای دقیقا آدرس همانجا را ازت می‌گیرند!


به نظرم وقتی فرودگاه ‌رو به زندگی تشبیه کنیم

دقیقا داستان ما میشود.

یکسری از قبل می‌دانیم کجا بریم!سوالات‌مان را آماده کردیم با کمترین اتلاف وقت به مقصدمان می‌رسیم.


یک سریمان نصف راه رو رفتیم اما باز بدون توجه به تابلو های راهنما سوالات بی‌ربط می‌کنیم(سوال کردن اصلا عیب نیست اما در خیلی مواقع سوالات غیر ضروری باعث میشه وقت تلف بشه)

سوالی که جوابش با یک نگاه دقیق‌تر با کمی توجه بیشتر جوابش را خواهیم گرفت.


چه خوب می‌شد که اول مبدا‌مان را مشخص کنیم،بعد تو‌مسیر به تابلوها هم توجه کنیم

بعضی وقت‌ها همین سردرگمی ها میتونه باعث شه پروازتون رو از دست بدید!


برای ما که به عنوان راهنما خدمت میکنیم خیلی با کمال میل و علاقه به مسافرایی کمک میکنیم که نصف بیشتر مسیر را خودشان انجام دادن و‌با یک  اشاره کوچک شتابان به مسیرشان ادامه می‌دهند.


دکتر شیری بزرگوار می‌گفتند؛آدم

های حرفه‌ای به افرادی کمک میکنند که بیشتر مسیر را به تنهایی طی کرده باشند.


همران عزیز سعی کنیم تا جایی که می‌توانیم  با اطلاعات موجود و در دسترس کارمون رو خودمون پیش ببریم هرجا هم لازم شد سوال کنیم اما سوالاتی که واقعا ارزش وقت صرف کردن و منتظر ماندن داشته باشد.


حواس‌مان به ساعت پروازمان باشد.


شاد باشید.


تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

دانلود کتاب های دانشگاهی پی دی اف pdf رایگان نقاشی ساختمان با رنگ روغنی - رنگ پلاستیک مبل تختخوابشو اصفهان خرید از سایت فری پیک ، دانلود از فری پیک ، اکانت freepik فری پیک AMZ Enterprise بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجه زیبا بلاگ وبلاگ سرین هود یونی شاپ یوسف خواجه